Przepraszam.

Przepraszam ,ale muszę opuścić bloga ,na jakiś czas. Nie mam czasu go pisać. Można powiedzieć ,że go zawieszam :). Obiecuję ,że będę pisać ,ale tym razem jeszcze rzadziej niż zwykle. Przepraszam i dziękuję ,że wgl ktoś chce go czytać. Cześć. c:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 44

~ Na początku chciałam poinformować ,że mój nowy blog loneliness-everywhere.blogspot.com ,ma inny adres :) albowiem wild-fanfiction.blogspot.com  (<---kliknijcie). Nazwa była za długa,dlatego zmieniłam i uważam,że teraz jest lepsza. Bardziej drapieżna ,haha. Dziękuję za odwiedziny i tak dalej ,i tak dalej (długo bym musiała pisać ,za co wam dziękować :)) Ale już nie powstrzymuję. Oto rozdział 44. Dziękuję za support i przepraszam za utrudnienia :) ~ -Co się z tobą dzieje,Filip? - spojrzałam na niego niepewnie. -Nie mogę uwierzyć,że mi to robisz. -Chciałaś ze mną przyjść to teraz masz. Opanuj się. Robisz z siebie księżniczkę. Steve poszedł na chwilę mówiąc coś do ucha Filipowi ,a zaraz potem wrócił z dwoma piwami w ręku. Otworzyli je i zaczęli pić. -A przepraszam. - spojrzał na mnie Steve uśmiechając się zalotnie. -Pani też sobie coś życzy? Spojrzałam na Filipa. Pił piwo trzymając jedną rękę w kieszeni. Podniósł brwi na znak,że powinnam się napić. Zabrałam Filipowi piwo z ...
Czytaj więcej

Rozdział 40

-Słucham?!-Marie znów wstała. Skrzywiła się. -To ,co słyszałaś.-podniosłam głowę i spojrzałam na nią spode łba. Popatrzyła na mnie ,ciągle poprawiając swoje brązowe ,falowane włosy. Nie mogła uwierzyć. Ja w sumie też nie. Myślałam,że Daniel to ten jedyny... -To...to niemożliwe!-ostatnie słowa wręcz wykrzyczała.-Nie! To nie może się tak skończyć! Nie ,nie pozwalam! -Marie ,uspokój się. Stało się. Sama żałuję ,ale nie potrafię mu zaufać kolejny raz. Za bardzo mnie zawiódł... Filip z resztą też...-zmarszczyłam brwi ,nerwowo bawiąc się palcami. -Czy to moja wina? To ja to wszystko zaczęłam,prawda? -Na początku tak ,nie będę kłamać. Ale później pogodziliśmy się...Filip nawymyślał jakichś historyjek. Powiedział ,że umawiam się z innymi...Że jestem dziwką...rozumiesz?- Po moim policzku popłynęły jednak łzy. -Daniel w to wszystko uwierzył ,z resztą...To już i tak bez znaczenia. -Ale dlaczego Filip to zrobił? Przecież...wydawał mi się normalny. Myślałam,że jest w porządku...-Marie zaczęła...
Czytaj więcej

Rozdział 42

To wszystko zadziało się tak szybko. Za szybko... Klęcząc nad nim płakałam. Wciąż płakałam. Płakałam bez końca. Oparłam głowę o jego klatkę piersiową. -Będzie dobrze. Zobaczysz ,będzie dobrze.-mówiłam do niego. Leżał nieprzytomny. Max przybliżył się do Daniela. -Jeszcze raz go tkniesz,to nie wiem co ci zrobię.-spojrzałam na niego nienawistnie. Nic nie odpowiedział. Spojrzał w stronę Marie i wyszedł bez słowa.  Marie wzięła telefon i zadzwoniła po pogotowie. Ja jak idiotka trzymałam Daniela za rękę i mówiłam mu ,że z tego wyjdzie...Że będzie dobrze. * * *  Karetka przyjechała błyskawicznie. Ja patrząc jak zabierają Daniela płakałam. Nie wiedziałam co ze sobą zrobić...Marie stała obok i objęła mnie ramieniem. -Nie płacz.-mówiła.-Nie płacz... -Co się ze mną dzieje?-szepnęłam przez łzy.-Marie,powiedz mi do cholery... * * * Położyłam się na łóżku. Marie zostawiła mnie samą. Sama o to poprosiłam. Nie mogłam przy niej się wygadać ,bo pewnie nawet nie odpowiedział...
Czytaj więcej